Φωτογραφία: Βασίλης Παπαϊωάννου

Από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα  “ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ 2014-2020” εγκρίθηκε η χρηματοδότηση με 12.791.126 €, για την μελέτη και υλοποίηση της αποκατάστασης του Θεάτρου «Απόλλων»,  για τη λειτουργική επανάχρησή του ως ενεργή θεατρική σκηνή της πόλης και ως χώρος συναυλιών ή μουσικής σκηνής.

Το θέατρο «Απόλλων» βρίσκεται στην Πάτρα, στο κέντρο της πόλης, στη βορειοανατολική πλευρά της Πλατείας Γεωργίου Α΄ και κατασκευάστηκε το 1872 σε σχέδια του μεγάλου Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Τα σχέδια φυλάσσονται ακόμα και σήμερα στη δημοτική βιβλιοθήκη Πατρών. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν τα ακριβότερα και πιο πολυτελή της εποχής, πέτρα Τεργέστης, κάγκελα από την Αγγλία, αγάλματα από τη Βιέννη, μάρμαρα από το Λιβόρνο, πέτρα από τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και διάφορα άλλα από την υπόλοιπη επικράτεια της Ελλάδας.

Είναι μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου και αποτελεί το παλαιότερο από τα σωζόμενα κλειστά θέατρα των νεοτέρων χρόνων και το εντυπωσιακότερο αρχιτεκτονικό στολίδι της πόλης της Πάτρας. Η χωρητικότητα του θεάτρου ανέρχεται σε 238 άτομα.

Το θέατρο Απόλλων θεμελιώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1871 και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1872. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από την αστική κοινωνία της Πάτρας.

Το εσωτερικό του περιλαμβάνει την πλατεία με 108 θέσεις και 30 θεωρεία σε δύο ορόφους. Η σκηνή του είναι 13,5 μέτρα πλάτος και 7,5 μέτρα βάθος. Η πρώτη παράσταση στο θέατρο Απόλλων ήταν στις 10 Οκτωβρίου 1872 με το μελόδραμα Un balo in Mashera του Βέρντι.

Ο φωτισμός τα πρώτα χρόνια γινόταν με κεριά, το 1878 φωτίστηκε με φωταέριο και το 1899 με ρεύμα.

Το θέατρο Απόλλων συνδέθηκε με μία ξεχωριστή εκδήλωση του Πατρινού Καρναβαλιού που ανάλογη δεν συναντάται στην Ελλάδα τα Μπουρμπούλια.

Τα Μπουρμπούλια  θεωρούνται μια από τις παλαιότερες εκδηλώσεις του θεάτρου, όπου η ακριβής ημερομηνία έναρξής τους παραμένει μέχρι και σήμερα άγνωστη. Ιστορικοί μελετητές, πάντως, του Πατρινού Καρναβαλιού προσδιορίζουν χρονολογικά το χορό των Μπουρμπουλιών, λίγο μετά την ολοκλήρωση κατασκευής του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων. Μπουρμπούλι σημαίνει κρέας που βράζει γρήγορα, μεζές, πρόχειρο γεύμα στο πόδι. Μεταφορικά αποδίδει το κλίμα που επικρατούσε στους αντίστοιχους χορούς της Ευρώπης, αυτό της τυχαίας, στιγμιαίας γνωριμίας. Το όνομα τους το οφείλουν στον θεατρώνη Ανδρέα Λοβέρδο που στα χρόνια του μεσοπόλεμου βάφτισε με αυτό το όνομα τους απογευματινούς τότε χορούς γιατί δεν απαιτούσαν κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία. Τότε όλες οι γυναίκες της πόλης έρχονταν στο θέατρο, που μετατρεπόταν σε αίθουσα χορού, φορώντας το ντόμινο (ένα μαύρο φόρεμα που κάλυπτε ολόκληρο το σώμα τους) και έχοντας κρυμμένο το πρόσωπό τους με μια μάσκα, που άφηνε ακάλυπτα μόνο τα μάτια και το στόμα. Καλυμμένες, λοιπόν, κάτω από την ανωνυμία μπορούσαν να φλερτάρουν και να χορέψουν με τους άντρες, οι οποίοι φορούσαν τα κανονικά τους ρούχα.

Με την συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης